Ο Αντιστράτηγος ε.α. κ. Γεώργιος Πολυμερόπουλος
θυμάται...........
Την 18ην Απριλίου 1946, εις ηλικίαν 18 ετών, κατετάγην εθελοντής δεκανεύς επί τριετή θητεία στο Τάγμα Υποδοχής Διαβιβάσεων (ΤΥΔ)-Χαϊδάρι, του οποίου διοικητής ήταν ο ταγματάρχης Μπαϊζάνος Ηλίας. Διοικητής του ΚΕΔ ήταν ο Αντισυνταγματάρχης Γαργαρόπουλος Αναστάσιος. Διοικητής της Σχολής Αξιωματικών (ΣΑΔ) ήταν ο Ταγματάρχης Πετροπουλέας Μιχαήλ. Διοικητής της Σχολής Διαβιβάσεων ήταν ο Λοχαγός Αποστολάκης Νικόλαος. Στο επιτελείο του ΚΕΔ υπηρετούσαν ο Ταγματάρχης Γερούκης Λάμπρος και οι Λοχαγοί Ντινόπουλος Γεώργιος και Παλυζόπουλος Αστέριος. Σε μονάδες και άλλες υπηρεσίες του ΚΕΔ υπηρετούσαν οι Λοχαγοί Μοιρισκλάβος Αντώνιος, Τριανταφύλλου Κωνσταντίνος, Ραφτόπουλος Παναγιώτης και οι υπολοχαγοί Στέλλος Νικ. και Σακελίων Ευάγγελος. Διευθυντής 2ου Γραφείου (Α2) ήταν ο Ανθυπασπιστής Στυλλιανόπουλος Ιωάννης, ο οποίος απεκάλυψε και εξουδετέρωσε γιάφκα κομμουνιστών στρατιωτών, οι οποίοι είχαν οργανωθεί για ανατρεπτική δράση εντός του ΚΕΔ.
Την στολή και τα διακριτικά του δεκανέως εχορήγησε σ' εμένα ο Ανθυπολοχαγός-Διαχειριστής υλικού Μαρουδής Φιλοκτήτης. Όταν κατετάγην εις το ΚΕΔ εωρτάζαμε τις εορτές της Μ. Εβδομάδος. Την Μεγάλη Παρασκευή το βράδυ εκκλησιάστηκα στον Ιερό Ναό των 12 Αποστόλων Υμηττού μαζί την αδελφή μου Νίνα. Ήταν η πρώτη έξοδός μου με στολή Δεκανέως και αισθανόμουνα τόσο υπερήφανος που ενόμιζα ότι όλο τό Εκκλησίασμα εκοίταζε.....τα γαλόνια μου. Την ημέρα της εορτής του Πάσχα ωρίσθην και εξετέλεσα καθήκοντα σερβιτόρου στους αξιωματικούς του ΚΕΔ. Σ'αυτούς περιελαμβάνετο και ο τότε πρώτος αρχηγός του Όπλου μας, Συνταγματάρχης Τσονάκας Ευάγγελος. Είχα λάβει σχετική εντολή να περιποιούμε ιδιαιτέρως τον Αρχηγό του Όπλου μας. Επιβλέπων- συντονιστής σερβιτόρων ήταν ο Ανθυπολοχαγός Φελουζάκης Ορέστης. Επιλοχίας του λόχου ήταν ο Σκουλάκης Εμμανουήλ και βοηθός επιλοχίου ήταν ο λοχίας Φουτάκης Αριστείδης. Ο Φουτάκης Αριστείδης έδωσε εντολή στον κουρέα του λόχου να με κουρέψει και "να βάλει στα μαλλιά μου λίγο μπριγιόλ"(ειρωνικά εκφραζόμενος). Την επόμενη ημέρα ο Λοχίας Φουτάκης Αριστείδης μου έδωσε ένα κουβά και αρκετό χαρτί τουαλέτας και διαταγή να πλύνω την ανατολική κεντρική τζαμαρία του κλιμακοστασίου του Κ1 κτιρίου, την οποία εξετέλεσα με αρκετή δυσανασχέτηση. Μονολογούσα λέγοντας: "Κατετάγην εθελοντής για να πλένω τζάμια;"
Στο λόχο μου είχαμε κατατάγει 60 περίπου εθελοντές δεκανείς. Μεταξύ αυτών και οι μετέπειτα αξιωματικοί Διαβιβάσεων Στέργιος Γραβάνης, Λεωνίδας Τζανέτος, Παπαευσταθίου Χαράλαμπος, Βασίλης Παπαγεωργίου, Μιχάλης Σουρανής και Αντώνης Τσιγώνιας, οι οποίοι επελέγημεν και πάλιν και εσταδιοδρομήσαμε στο αγαπημένο Όπλο μας- στις Διαβιβάσεις κατά την αποφοίτησή μας εκ της Σχολής Ευελπίδων. Τι ωραίες στιγμές !!! Όμως επειδή κατά τα χρόνια εκείνα η πατρίδα μας ευρίσκετο σε εμπόλεμη κατάσταση κατά των τότε ξενοκινήτων κομμουνιστών, οι οποίοι ήθελαν να καταλάβουν την Αρχή δια της βίας, ετοποθετήθημεν προσωρινώς όλοι στο πεζικό. Έτσι από την ΣΣΕ βρεθήκαμε στην πρώτη γραμμή των πολεμικών επιχειρήσεων ως ανθυπολοχαγοί Πεζικού. Επράξαμε το καθήκον μας πολεμώντας τις ξενοκίνητες ορδές των τότε κομμουνιστών. Η Πατρίδα ετίμησε εμένα δια 8 παρασήμων και μεταλλίων. Μου απέμεινε ο χρυσούν Αριστείον Ανδρείας και τον Πολεμικόν Σταυρόν Γ'τάξεως, δια την ηρωϊκήν και μέχρι αυτοθυσίας προσπάθειά μου εις τα πεδία των μαχών. Έλαβα μέρος σε πολλές μάχες. Όλες οι μάχες ήταν νικηφόρες για όλα τα όπλα του τμήματος του οποίου ήμουν Διοικητής, χωρίς να έχω καμμία απώλεια από το τμήμα μου. Τρεις φορές τουλάχιστον, εκινδύνευσα να σκοτωθώ.
Κατά την βασική εκπαίδευσή μας στο τάγμα Υποδοχής Διαβιβάσεων, ουλαμαγός και εκπαιδευτής μας ήταν ο Ανθυπολοχαγός Γεωργόπουλος Διονύσιος. Διμοιρίτες διμοιριών στρατιωτών ήσαν οι Ανθυπολοχαγοί Νικολάου Ιωάννης και Τσαντούκλας Κωνσταντίνος.
Το στρατόπεδο του ΚΕΔ ήταν τότε ένας απέραντος ξερότοπος. Δεν υπήρχε ούτε ένα πράσινο δέντρο. Το Κ15 (πειθαρχείο) ήταν πολύ βρώμικο, και σε ωρισμένα σημεία του υπήρχαν ίχνη βασανιστηριών, εις τα οποία είχαν υποβληθεί κρατούμενοι υπό των κατακτητών Γερμανών.
Εγώ μετά την βασική εκπαίδευσή μου στο ΤΥΔ, μετατέθην εις την Σχολήν Διαβιβάσεων(18 Σεπτεμβρίου 1946), όπου εξεπαιδεύθην εις την ειδικότητα του χειριστού Ασυρμάτου (τότε ελέγετο ειδικότητα του ασυρματιστού). Οι χειριστές Ασυρμάτου, πλην της κυρίας ειδικότητάς των, εξεπαιδεύοντο και εις άλλα αντικείμενα επικοινωνιών (χειριστές πινάκων, εγκαταστάτες γραμμών, χειριστές μηχανών φορτίσεως συσσωρρευτών, καθώς και σε όλα τα τηλέφωνα εκστρατείας, δηλαδή ΕΕ-8, D5, L, F φουλόφωνα(F1), οπτικούς(F2), ηλιογράφους (F3), σηματοδοσία με σημαίες, καθήκοντα γραφέως Γραφείου Διαβιβάσεων (σημερινά Κέντρα Επικοινωνιών), συνδεσμολογία υπερθετών κλπ.
Στην Σχολή Διαβιβάσεων υπήρχε Αγγλική αποστολή με επικεφαλής αυστηρότατο- φλεγματικό Ταγματάρχη Διαβιβαστή, η οποία επέβλεπε την εκπαίδευση όλων των ειδικοτήτων-Διαβιβάσεων. Οι Άγγλοι ήσαν πολύ αυστηροί. Κάθε Σάββατο μας εξήταζαν όλους και την Δευτέρα αναρτούσαν τα αποτελέσματα στους πίνακες ανακοινώσεων εκάστου κτιρίου.
Κατά την διάρκεια την εκπαιδεύσεώς μου εγνώρισα στη Σχολή Διαβιβάσεων τους τότε Ανθυπολοχαγούς Γκριτζάλαν Νικόλαον (διμοιρίτην μου), Χαμπέρην Χρήστον, Γκίκαν Αδάμ, Αναστάσιον Χύμον, Θεόδωρον Γιαννόπουλον, Θεόδωρον Πατσούρον, κλπ.
Με το πέρας την εκπαιδεύσεώς μου, εξήλθα πρώτος μεταξύ 60 εκπαιδευομένων χειριστών Ασυρμάτου. Τούτο υπήρξε λόγος να παραμείνω στη Σχολή Διαβιβάσεων ως εκπαιδευτής μέχρι το φθινόπωρο 1947, ότε επέτυχα στις εισαγωγικές εξετάσεις της Σ.Σ.Ε. Ως εκπαιδευτής ελάμβανα και εχείριζα 120 γράμματα ανά πρώτο λεπτό στο σύστημα MORSE. Τότε δεν είχαμε αυτόματα μηχανήματα παραγωγής σημάτων MORSE. Οι εκπαιδευτές εχείριζαν με το χέρι τα σήματα MORSE μέσω συσκευής τοποθετημένης εις το αναλόγιον του εκπαιδευτού.
Το φθινόπωρο 1947, ανέλαβαν οι Αμερικανοί την συντήρησιν των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων και απεσύρθησαν οι Αγγλικές αποστολές. Η αλλαγή αυτή έγινε εμφανέστατα αντιληπτή σε όλες τις δραστηριότητες. Βελτιώθηκε πολύ το συσσίτιο. Κατέφθασε άφθονο καινούργιο υλικό Διαβιβάσεων και απεσύρετο το πεπαλαιομένο Αγγλικό υλικό (μεταχειρισμένο του Β'Παγκοσμίου Πολέμου, Σ/Α Νο 22, Νο 19, C-43,κλπ.)
Με μεγάλο ενθουσιασμό και πανηγυρικό τρόπο, ανοίγαμε τα δέματα και παρελαμβάναμε τους Αμερικανικούς Σ/Α SCR-694, τηλεφωνικούς πίνακες SB-22, κλπ. Μας εντυπωσίασε ιδιαιτέρως η αρίστη συσκευασία των συσκευών και η ευχάριστη μυρωδιά που ανέδιδαν τα καινουργή και απαστράπτοντα υλικά κατά την διαδικασία της αποσυσκευασίας. Μία ενδόμυχη χαρά αισθανόμασταν που εβλέπαμε την εξέλιξιν του Όπλου μας, το οποίον εφωδιάζετο με καινουργή και σύγχρονα μέσα επικοινωνιών.
Αμέσως άρχισε η εκπαίδευση των ειδικοτήτων εις τα νέα μέσα Διαβιβάσεων. Στην αρχή υπήρξε δυσκολία, η οποία αντιμετωπίστηκε με την βοήθεια της νέας πλέον Αμερικανικής αποστολής.
Ως εκπαιδευτής, εξεπαίδευσα αρκετές σειρές οπλιτών χειριστών ασυρμάτου. Συνέπεσε τότε και η άφιξη της πρώτη σειράς, προς εκπαίδευσιν, αξιωματικών και οπλιτών της Χωροφυλακής (περίπου 70 άνδρες). Εγώ μαζί με τον Ανθυπολοχαγό Νικόλαο Γκριτζάλα αναλάβαμε την εκπαίδευσή των. Ήταν καταπληκτική η επίδοση και η απόδοση των ανδρών της χωροφυλακής κατά την διάρκεια της εκπαιδεύσεώς των.
Τότε, ο ταγματάρχης Στυλλιανόπουλος Λεωνίδας (1947-1948), ανέλαβε τα καθήκοντα του νέου Διοικητού της Σχολής Διαβιβαστών, της οποίας η δύναμη των εκπαιδευομένων αυξήθηκε κατακόρυφα. Καταργήθηκε η χορήγηση αναβολών λόγω σπουδών εις τους στρατιώτες, λόγω των αναγκών διεξαγωγής του πολέμου κατά των τότε ξενοκίνητων κομμουνιστών, αφίξεως νέων σειρών εκπαιδευομένων της χωροφυλακής κλπ.
Ο νέος Διοικητής της Σχολής Διαβιβάσεων, Ταγματάρχης Στυλλιανόπουλος Λεωνίδας, έδειξε ιδιαιτέραν συμπάθειαν προς το πρόσωπό μου και με διευκόλυνε πάρα πολύ παρέχοντάς μου αρκετό ελεύθερο χρόνο για να μελετώ και να προετοιμάζωμαι καλύτερα για τις εισαγωγικές εξετάσεις μου στην Σ.Σ.Ε. Καθήκοντα επιλοχία στη Σχολή Διαβιβάσεων εκτελούσε ο Λοχίας Σουρανής Μιχαήλ, ο οποίος πέτυχε και εφοίτησε στη Σ.Σ.Ε. μετά από εμένα και επελέγη πάλι στις Διαβιβάσεις όπου εσταδιοδρόμησε και ανεδείχθη σε άριστο αξιωματικό του Όπλου μας.
Κατά το εξάμηνο χρονικό διάστημα που εξετέλεσα τα καθήκοντα του εκπαιδευτού στη Σχολή Διαβιβάσεων, οι εξαίρετοι αξιωματικοί της Σχολής, παρεχώρησαν σ' εμένα μια μικρή αίθουσα, όπου εμελετούσα όλα τα βράδυα, ενίοτε μέχρι της 12ης νυκτερινής ώρας. Με μεγάλην συγκίνησιν θυμάμαι τους ανθυπολοχαγούς Νικόλαο Γκριτζάλα και Αναστάσιον Χύμον, οι οποίοι μου έλεγαν πολύ συχνά κατά τις ώρες εκπαιδεύσεως: "Φύγε λοχία Πολυμερόπουλε και πήγαινε να διαβάσεις για να πετύχεις οπωσδήποτε στη Σ.Σ.Ε. Τις ώρες που απουσιάζεις θα κάνουμε εμείς την εκπαίδευση στα τμήματά σου και πρόσεχε κακομοίρη μου! Αλλοίμονό σου αν δεν πετύχεις τουλάχιστον τρια εικοσάρια στις εξετάσεις σου". Δεν τους διέψευσα. Έπεσα "με τα μούτρα" στη μελέτη και πέτυχα στην Σ.Σ.Ε. 3ος μεταξύ 353 επιτυχόντων συμμαθητών μου (2.000 υποψήφιοι) το φθινόπωρο του σωτηρίου έτους 1947. Εκείνη τη χρονιά πετύχαμε στη Σ.Σ.Ε. τρεις υπαξιωματικοί του ΚΕΔ, ήτοι ο Αλεφάντης Γεώργιος 1ος (εκτελούσε καθήκοντα επιλοχία στη ΣΑΔ), εγώ 3ος και ο Ορφανουδάκης Αναστάσιος (εκπαιδευόμενος Χ/Α) 18ος. Και οι τρεις επιτυχόντες δεχθήκαμε "βροχή" συγχαρητηρίων από όλους σχεδόν τους αξιωμτικούς του ΚΕΔ. Η χαρά και η συγκίνησις μας δεν περιγράφεται. Τι ωραιές στιγμές!!!!
Εδώ τελειώνω την λίαν περιληπτική περιγραφή της 18 μήνου θητείας μου ως υπαξιωματικού στο ΚΕΔ. Με μεγάλη συγκίνηση αναπολώ τις δύσκολες αλλά και ωραίες στιγμές που έζησα τότε που γεννήθηκε το Όπλο μας. Η συγκίνησή μου μεγαλώνει όταν επιστρατεύω την μνήμη μου και επαναφέρω στο νου μου τους αείμνηστους πλέον-νεαρούς τότε ανθυπολοχαγούς Διαβιβάσεων, την πολύ ανθρώπινη συμπεριφορά των προς εμένα και την μεγάλη βοήθεια που μου προσέφεραν. Βοήθεια η οποία απετέλεσε την στερεά βάση στην οποία στηρίχθηκαν αργότερα όλες οι προσπάθειές μου και οι αγώνες μου, διαρκείας 36 ετών, στον ένδοξο Στρατό μας και ειδικότερα στο αγαπημένο μας Όπλο των Διαβιβάσεων, του οποίου είχα την μεγάλη τιμή να είμαι αρχηγός του κατά έτη 1980 και 1981.
Τω όντι, τι ωραίες στιγμές!! Γεμάτες από χαρά, συγκίνηση και προσπάθειες που είχαν σχεδόν πάντοτε άριστα αποτελέσματα!!!
Γεώργιος Πολυμερόπουλος
Αντιστράτηγος ε.α.
Πατήστε εδώ για να δείτε φωτογραφίες από την εκπαίδευση
F1: Τα φουλόφωνα ήσαν συσκευές μεγέθους τηλεφώνου εκστρατείας οι οποίες έφεραν βομβητή παραγωγής σημάτων MORSE και μετέδιδαν ή ελάμβαναν σήματα μεταξύ ανταποκριτών. Συνεδέοντο επί τηλεφωνικής γραμμής μέσω υπερθέτου κσι λειτουργούσαν ταυτοχρόνως μετά των τηλεφώνων επί της ίδιας γραμμής χωρίς να αλληλοπαρεμβάλωνται.
F2: Οι οπτικοί ήσαν συσκευές που παρήγαγαν και μετέδιδαν φωτεινά σήματα MORSE.
F3: Οι ηλιογράφοι ήσαν συσκευές οι οποίες συνελάμβαναν τις ακτίνες του ηλίου και με την χρήση κατόπτρων, αρθρωτών βραχιόνων και κοχλιών καθ'ύψος και κατά διεύθυνσιν, επετύγχαναν την ανάκλαση και μετάδοση στενής δέσμης των ακτίνων σε ρυθμό σημάτων MORSE, μέχρι την απόσταση 110 χιλιομέτρων.