Συγκροτήθηκε στην Μέση Ανατολή ως Διαβιβάσεις 3ης Ορεινής Ταξιαρχίας Ρίμινι. Τον Ιουν του 1946 συγκροτήθηκε στην Καβάλα ως Τάγμα Διαβιβάσεων ΙΙ Μεραρχίας. Στις 12 Νοε 1947 μετονομάσθηκε σε 455 ΤΔΒ.
Το 1949 μετονομάσθηκε σε 496 ΤΔΒ. Ακολούθησε τη Μεραρχία στις μετασταθμεύσεις της στα Χανιά το 1950, στην Καρδίτσα το 1951, και στην Έδεσσα τον Οκτώβριο του 1952. Τη 15 Ιουλ 1963 αλλάζει η σύνθεση του προσωπικού και του υλικού λόγω μεταπτώσεως της Μεραρχίας σε νέου τύπου, και της μετονομασίας των ΣΠ σε Τακτικές Διοικήσεις ΣΠ. Την 31 Μαρ 1979 αναδιοργανώθηκε σε Λόχο με την ονομασία 2ος ΛΔΒ, λόγω αναδιοργάνωσης της ΙΙ ΜΠ σε ΙΙ Μ/Κ ΜΠ. Το 496 ΤΔΒ από συγκροτήσεώς του, το 1949, μέχρι διαλύσεώς του, την 31 Μαρ 1979, υπάγονταν στη ΙΙ ΜΠ/ΔΔΒ.
Το Τάγμα συμμετείχε στις επιχειρήσεις της Μεραρχίας στις παρακάτω περιοχές:
Από 5 μέχρι 30 Απρ 1947 στην περιοχή «Αγράφων».
Από 1 μέχρι 31 Μαι 1947 στη «Δεσκάτη».
Από 7 μέχρι 15 Ιουνίου 1947 στην περιοχή «Όσσης – Πηλίου».
Από 12 μέχρι 20 Ιουνίου 1947 στα «Χάσια».
Από 10 Οκτ μέχρι 10 Νοε 1947 στην περιοχή Βοΐου.
Από 16 Ιαν μέχρι 18 Αυγ 1948 στις περιοχές «Όντριες, Πόρτες, Λευκάδια, Κούτσουρα και Προφήτης Ηλίας του Γράμμου».
Δεν υπάρχει όμως νίκη χωρίς θυσίες και οι θυσίες του Ελληνικού Στρατού στον αγώνα του εναντίον των ενόπλων κομμουνιστών ανταρτών κατά την περίοδο 1946-1950 ήταν βαρύτατες, χωρίς εξαιρέσεις. Στο πλαίσιο αυτό, το μερίδιο του Όπλου των Διαβιβάσεων στις εν λόγω θυσίες ήταν σημαντικό.
Η αποφράς ημέρα της 8ης Αυγούστου 1949, δυστυχώς, θα μας θυμίζει για πάντα το ολοκαύτωμα των ανδρών του 496 Τάγματος Διαβιβάσεων της ΙΙας Μεραρχίας στη Φλώρινα.
Είναι γνωστή σε όλους η Μάχη της Φλωρίνης του Φεβρουαρίου 1949, την οποία ο στρατηγός Van Fleet θεωρούσε ως «την πρώτη επιτυχή επιχείρηση εναντίον των επιθέσεων των κουμμουνιστών σε μεγάλα χωριά». Η πολιορκημένη από αντάρτες πόλη τελικά κρατήθηκε ελεύθερη και η έκβαση της μάχης γέμισε ενθουσιασμό όλους τους Έλληνες, αφού κυριολεκτικά συνετρίβει ο εχθρός.
Αυτή όμως που δεν είναι αρκετά γνωστή είναι μια μεταγενέστερη θυσία αξιωματικών και οπλιτών, στην ίδια πόλη. Ήταν η περίοδος της προετοιμασίας του Β’ ΣΣ για την επιχείρηση ΠΥΡΣΟΣ Β’ με σκοπό την εκκαθάριση στο Βίτσι (10-14/8/1949). Το δειλινό της Δευτέρας 8ης Αυγούστου, στο κτήριο του παλιού γυμνασίου της Φλωρίνης (στη συνοικία Βαρόσι, στο σημείο που σήμερα βρίσκεται το κτήριο του 3ου Γυμνασίου), έδρας του 496 ΤΔΒ (όπως νωρίτερα είχε μετονομασθεί το 455 ΤΔΒ), οι νεαροί Διαβιβαστές συγκεντρώθηκαν για να πάρουν το βραδυνό τους φαγητό. Όμως, έγιναν αντιληπτοί από τα παρατηρητήρια των ανταρτών στο δεσπόζον ύψωμα Γκιούπκα, οι οποίοι με δύο πυροβόλα των 105 χιλιοστών που είχαν εγκαταστήσει, έβαλαν δύο οβίδες, η μία από τις οποίες πέτυχε τους συγκεντρωμένους.
Το αποτέλεσμα ήταν τραγικό: είκοσι εννέα (29) στρατιώτες νεκροί επιτόπου και είκοσι οκτώ (28) βαριά τραυματισμένοι, πότισαν με το αίμα τους τη γη της Μακεδονίας μας. Η ενέργεια δεν ήταν τυχαία. Οι αντάρτες είχαν επισημάνει το στόχο τους, με ακριβείς γιουγκοσλαβικούς χάρτες, επιδιώκοντας να ανταποδώσουν για το χτύπημα που είχαν δεχθεί τον Φεβρουάριο. Την επομένη, δύο αεροσκάφη C-47 Ντακότα έφερναν από την Αθήνα τους αντικαταστάτες των 57 θυσιασθέντων. Την 13η Αυγούστου, σε όσες Μονάδες του Στρατού δεν συμμετείχαν στις επιχειρήσεις και σε κλίμα συγκινησιακά φορτισμένο, έγινε το μνημόσυνο που αρμόζει σε ήρωες.
Μέχρι το τέλος του 1950, ακόμη είκοσι δύο (22) Διαβιβαστές θα έδιναν τη ζωή τους κατά την εκτέλεση του καθήκοντος. Τότε δημιουργήθηκε ένα ιδιαίτερο «Λεύκωμα Πεσόντων» με σχετικές πληροφορίες και τις φωτογραφίες των ηρώων αυτών, των οποίων η θυσία θα δείχνει στους νεώτερους το δρόμο της Τιμής και του Καθήκοντος.
Έχουμε χρέος όλοι οι νεώτεροι να εκφράζουμε την ευγνωμοσύνη μας προς τους γενναίους μαχητές εκείνου του εθνικού αγώνος, διατηρώντας με ευλάβεια τη μνήμη αυτών που με τη θυσία τους εξασφάλισαν την ακεραιότητα της Πατρίδος και την ελευθερία του ελληνικού λαού.
